ေအာင္ေက်ာ္မိုး

https://www.mediafire.com/download/bxp97eob0jv7hcl

“ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္” “အေရွ႕ေက်ာင္းသား သူေတာင္းစား၊ လယ္ေပၚ ေက်ာင္းသား အေကာင္းစား။ ေက်ာက္မီးေသြးမို႔ မည္းသကို၊ တုိ႔ေက်ာင္းသားမုိ႔ ရဲသကို။ ေဟ့လာေမာင္႐ို႔၀ါး” ဟု အားရပါးရ ဆူညံစြာ ေအာ္ဟစ္ ေျပးလႊားလာၾကေသာ ကေလး တစ္စုသည္ကား လယ္ေပၚ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသားကေလးမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ယင္းတုိ႔ ေက်ာဘက္ တင္းခ် လယ္တစ္ကြက္ေလာက္ အကြာတြင္ ခ်ည္လုံခ်ည္ကုိ ျပာတာကြင္း သုိင္း၍ သင္တုိင္း အက်ႌကုိ ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲ ၀တ္လ်က္ ေခါင္းငိုက္စုိက္ႏွင့္ တစ္လွမ္းခ်င္း လာေနေသာ ေမာင္ခ်စ္သည္ “ဧ၀ံေမသုတံ ဧကံသမယံ”ဟု တတြတ္တြတ္ ရြတ္လ်က္ရွိ၏။ ေဆးတစ္အုိးကၽြမ္းေလာက္ အၾကာတြင္ အေရွ႔သုိ႔ လွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ ပန္းပုဆရာႀကီး ဦးေအာင္ခ်ာ ကနားဖ်င္းထဲ၌ ေက်ာင္းသား သူငယ္ခ်င္းမ်ား ၀ိုင္းအုံ ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။ မိမိသည္လည္း အေၾကာင္းကို သိလုိေသာေၾကာင့္ ေျပးသြား တုိး၀င္ၾကည့္႐ႈေလ၏။ ဦးေအာင္ခ်ာသည္ ဆင္စြယ္ မင္းသမီး ႐ုပ္ကေလး တစ္ခုကို ထုလ်က္ရွိ၏။ ထုလုပ္စ ျဖစ္၍ ႐ုပ္လုံးေပၚ႐ုံမွ်ပင္ ရွိေသးေသာ္လည္း အ႐ုပ္ကေလးမွာ ႏြဲ႔ေနာင္းျဖဴေဖြး ခ်စ္စရာကေလး ျဖစ္ေပ၏။ အတန္ၾကာေသာ အခါ ေမာင္ေထြး၊ ေမာင္ေခြး၊ ဖုိးစံ၊ ဖုိးလွတို႔ တစ္စု ထျပန္သြားေလ၏။ ေမာင္ခ်စ္ကား ေျမႀကီးေပၚတြင္ ဒူးေထာက္၍ ကြ