ေအာင္ေက်ာ္မိုး

အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း အိုဘားမားက သမီးေတြကို  သင္ေပးတဲ႔ ခ်က္ျခင္းရပ္တန္႔လိုက္ရမယ့္အခ်က္မ်ားတဲ႔   (အရမ္းႀက္ဳက္လ္ု႔ ကူးယူ​ေဖာ္​ျပပါတယ္​ )  🌹ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မယံုၾကည္မူေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ပါ တကယ္လို႔ မင္းဟာကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ေတာင္မယံုႀကည္ရင္ ဘယ္သူကမွမင္းကိုယံုၾကည္ႏိုင္ၾကေတာ့မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ အစက မင္းဦးေႏွာက္အေတြးထဲကေနဆင္းသက္လာတာပါ  တကယ္လို႔မင္းကိုမင္းအၿမဲတန္း အပ်က္သေဘာဖက္ကေန ျမင္ေနရင္ ဒါမွမဟုတ္ အာနာဂတ္ ရဲ႕က်ရံူးမူေတြျမင္ေယာင္ေနမယ္ဆိုရင္မင္းဘဝႀကီးဟာမင္းထင္သလိုေတြေတြးသလိုေတြျဖစ္သြားတတ္တယ္  🌹အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ႔ Negativeေဆာင္တဲ႕ မင္းရဲ႔အက်င့္ဆိုးႀကီးရပ္တန္႔လိုက္ပါ မင္းကိုမင္းအထင္မေသးပါနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္လူေတြကိုလည္းအထင္မေသးပါနဲ႔  မင္းကိုမင္းအထင္ေသးမယံုၾကည္မဲ႔အစား ခုၾကံဳေတြ႕ရတဲ႔ျပသာနာတစ္ခုခ်င္းဆီကို တန္းစီစီၿပီး ေကာင္းေကာင္းျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ နည္းလမ္းေကာင္းေတြရွာေဖြႏိုင္တဲ႔အျပင္ နင့္ကိုလည္းေအာင္ျမင္ေစတယ္ 🌹အခ်ိန္ဆဲြတတ္တဲ႔ အက်င့္ကို ရပ္တန္႔လိုက္ပါ ငါအခုမလုပ္ခ်င္ေသးဘူး ေနာက္မွလုပ္မယ္ဆိုရင္ အက်င့္ပါသြားတတ္တယ္ နင့္အခ်ိန္ဆဲြေနတဲ႔ကိစၥက သူ႔ဟာသူၿပီးမသြားတတ္ပါဘူး 🌹သေဘာထားေသး

" အင္းဝေခတ္ စာဆိုေတာ္မ်ား "             [ ပထမအင္းဝေခတ္ ] ၁။ပထမမင္းေခါင္ႀကီး (၇၃၄ - ၇၈၄) ၂။စႀကိဳသူျမတ္ (၇၃၅ - ၈၀၅) ၃။ေရႊျပည့္ရွင္မယ္ (၇၆၀ - ၈၀၀) ၄။စစ္ကိုင္းမင္းသမီးမယ္ထြာ (၇၆၀ - ၈၀၀) ၅။လင္းဇင္းမင္းသမီး (၇၆၀ - ၈၀၀) ၆။ရွင္သူရဲ (၈၀၀ - ၈၅၀) ၇။ကန္ေတာ္မင္းေက်ာင္းဆရာေတာ္ (၈၀၀ - ၈၇၅) ၈။စစ္လ်င္ေထာင္မွဴးရွင္ေထြးညိဳ (၈၀၀ - ၈၇၅) ၉။ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ (၈၁၅ - ၉၀၄) ၁၀။ရွင္အုန္းညိဳ (၈၁၅ - ၈၉၀) ၁၁။ရွင္မဟာသီဝလံသ (၈၁၅ - ၈၈၀) ၁၂။ရွင္ေခမာ (၈၁၅ - ၈၆၅) ၁၃။ဝံေတာင္လယ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးရွင္သဒၶမေဇာတ      (၈၂၀ - ၈၉၀) ၁၄။ရွင္ေထြးနသိမ္ (၈၂၅ - ၈၇၅) ၁၅။ရွင္မဟာရ႒သာရ (၈၃၀ - ၈၉၂) ၁၆။ရွင္အဂၢသမာဓိ (၈၄၀ - ၉၀၄) ၁၇။ရွင္ေတေဇာသာရ (၈၅၀ - ၉၁၀) ၁၈။ရွင္ဣႏၵဂုတၱ (၈၆၀ - ၉၂၅) ၁၉။ေတာင္ငူနဝေဒး (AD/ 1498 - 1578) ၂၀။ျပည္နဝေဒးႀကီး (၈၆၀ - ၉၅၀) ၂၁။မိျဖဴ  (၈၇၅ - ၉၂၅) ၂၂။မိညိဳ (၈၇၅ - ၉၂၅) ၂၃။ဗညားဒလ (၈၈၀ - ၉၃၄)                 [ ဒုတိယအင္းဝေခတ္ ] ၂၄။ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ (၉၄၀ - ၁၀၁၃) ၂၅။ရွင္ကရဝိက (၉၅၀ - ၁၀၁၀) ၂၆။ရွင္သံကို (၉၆၀ - ၁၀၀၀) ၂၇။သဓမၼာလကၤာရဆရာေတာ္ (၉၉၀ - ၁၀၅၀) ၂၈။ဆီသည္ရြာစားဦးေအာင္ႀကီး (၁၀၃၀ - ၁၀၉၀) ၂၉။ရွင္ဥကၠံသမာလာ(ရြာႀကီး) (၁၀၃၀ - ၁၁၀၀) ၃၀။ရ

“ၿခေသၤ့စိတ္ဓါတ္နဲ႕ Plan-B” ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ၿမန္မာႏုိ္င္ငံက လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။ ‘ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ဘာ၀ါသနာပါမွန္း မသိတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ သိလည္း ကုိယ့္၀ါသနာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ မရတဲ့ လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ’ တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ မိဘေတြရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈ၊ ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈဟာ ဘယ္ကုိပဲ အဓိကဦးတည္လဲဆိုရင္ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္မ်ားဖုိ႔နဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အခါ တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းတက္ရဖို႔ပါပဲ။ ကေလး ဘာ၀ါသနာပါတယ္ဆုိတာကို ထုတ္ေဖာ္ဖုိ႔ အားမေပးတတ္ၾကဘူး။ အဲဒီအၿပင္ ပိတ္ပင္ခံရတာေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ အၿပင္စာေတြမဖတ္နဲ႕၊ ေဘာလံုးခ်ည္းပဲ ကန္ေနတာပဲ၊ စသၿဖင့္ ေက်ာင္းစာမွာ အမွတ္နည္းမွာစိုးတာေၾကာင့္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကလည္း ဒီလိုၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားတာကုိး။ အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဘာ၀ါသနာပါမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ အိမ္က တက္ခုိင္းတဲ့ တကၠသိုလ္၊ အမွတ္မီတဲ့ တကၠသိုလ္ တက္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ကိုယ့္၀ါသနာ ကုိယ္ေတြ႔ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ၿဖစ္တာတုိ႕၊ အႏုပညာလုိင္းကုိ ကူးေၿပာင္းကုန္တာတုိ႔ ၿဖစ္ကုန္တာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခုက