မွတ္စု
“ၿခေသၤ့စိတ္ဓါတ္နဲ႕ Plan-B”
ဒီေမးခြန္းကေတာ့ ၿမန္မာႏုိ္င္ငံက လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုပါ။
‘ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ ဘာ၀ါသနာပါမွန္း မသိတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ သိလည္း ကုိယ့္၀ါသနာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လို႔ မရတဲ့ လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္သင့္ပါသလဲ’ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ မိဘေတြရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈ၊ ေက်ာင္းက ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈဟာ ဘယ္ကုိပဲ အဓိကဦးတည္လဲဆိုရင္ စာေမးပြဲမွာ အမွတ္မ်ားဖုိ႔နဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အခါ တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းတက္ရဖို႔ပါပဲ။ ကေလး ဘာ၀ါသနာပါတယ္ဆုိတာကို ထုတ္ေဖာ္ဖုိ႔ အားမေပးတတ္ၾကဘူး။ အဲဒီအၿပင္ ပိတ္ပင္ခံရတာေတြေတာင္ ရွိပါတယ္။ ဒီအရြယ္မွာ အၿပင္စာေတြမဖတ္နဲ႕၊ ေဘာလံုးခ်ည္းပဲ ကန္ေနတာပဲ၊ စသၿဖင့္ ေက်ာင္းစာမွာ အမွတ္နည္းမွာစိုးတာေၾကာင့္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကလည္း ဒီလိုၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးေပးထားတာကုိး။
အဲဒီရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ဘာ၀ါသနာပါမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ အိမ္က တက္ခုိင္းတဲ့ တကၠသိုလ္၊ အမွတ္မီတဲ့ တကၠသိုလ္ တက္တယ္၊ ေနာက္ေတာ့မွ ကိုယ့္၀ါသနာ ကုိယ္ေတြ႔ၿပီး စီးပြါးေရးလုပ္ၿဖစ္တာတုိ႕၊ အႏုပညာလုိင္းကုိ ကူးေၿပာင္းကုန္တာတုိ႔ ၿဖစ္ကုန္တာေပါ့။
ေနာက္တစ္ခုက ကုိယ့္၀ါသနာ ကုိယ္သိေပမယ့္ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔က်ေတာ့လည္း ၿပႆနာရွိၿပန္ပါတယ္။ ဥပမာ ေဘာလံုးကန္ရတာ ၀ါသနာပါတယ္ ဆုိပါေတာ့။ သူမ်ားတုိင္းၿပည္ေတြဆုိ ဒါကုိ ပေရာ္ဖက္ရွင္ အၿဖစ္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၾကိဳးစားလိုက္လို႔ ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ဆီမွာ အဲ့ေလာက္ မလြယ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံက ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်ေနတဲ့အခါ လူငယ္ေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ ပေရာ္ဖက္ရွင္အလုပ္က အင္မတန္မွ နည္းပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲ။
ဆရာတို႔က ေၿဖပါတယ္။ ၿခေသၤ့စိတ္ဓါတ္ ေမြးပါတဲ့။
ၿမန္မာႏုိ္င္ငံက ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ယူလို႔ရတဲ့ဘြဲ႔ အကုန္လံုးကုိ ရထားၿပီးၿပီၿဖစ္တဲ့ ဆရာရဲၿမင့္ေက်ာ္ (လကာၤရည္ေက်ာ္)ဟာ ဆရာ၀န္အလုပ္ကို ၀ါသနာမပါခဲ့ဘူးလို႔ ေၿပာရင္ အံ့ၾသသြားၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း ၾကားၾကားခ်င္းမွာ အံ့ၾသခဲ့ရတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ဆရာဟာ ေဆးတကၠသိုလ္ကို မိသားစုထဲမွာ ဆရာ၀န္မရွိေသးဘူး ဆုိၿပီး အိမ္က တက္ခုိင္းလို႔ တက္ခဲ့ရတာပါ၊ တကယ္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့တာက စာေရးဆရာပါတဲ့။
ဒါၿဖင့္ ၀ါသနာမပါတဲ့အလုပ္မွာ ဘာၿဖစ္လုိ႔ ဒီလိုထူးခၽြန္ေနသလဲ ဆုိေတာ့ ငါ ဒီေက်ာင္းကို တက္ရေတာ့မယ္၊ ဒီအလုုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္ဆိုမွေတာ့ တခုခုထြန္းေပါက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆုိၿပီး ၾကိဳးစားခဲ့တာပါတဲ့။ ေဒါက္တာ လို႔ နာမည္တပ္ၿပီးမွေတာ့ ေဆးမကုတတ္ရင္ သူမ်ားကုိ သတ္သလို ၿဖစ္ေတာ့မယ္ ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကိဳးစားလိုက္တာ ခုလိုၿဖစ္လာတဲ့အထိပဲ။
ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက ေဟာဖူးတာေလးကို သြားသတိရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဟာ ဆယ္တန္းတုန္းက ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးထြက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာကတည္းက ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးရင္ သာသနာ့ေဘာင္ အၿပီးအပိုင္၀င္ေတာ့မယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္ၿပီးသားပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားရေတာ့ ဒကာတစ္ေယာက္က အံ့ၾသတစ္ၾကီး ေလွ်ာက္တယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ဆရာေတာ္က ဘာသာစံုဂုဏ္ထူးထြက္တဲ့အထိ ၾကိဳးစားခဲ့ရသလား ဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္က ၿပန္ေၿဖပါတယ္။ "ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါ" တဲ့။
အဲဒီဆယ္တန္းအမွတ္က ဆရာေတာ့္အတြက္ ဘာမွအသံုးမ၀င္ခဲ့ပါဘူး။ အမွတ္တမဲ့ၾကည္႔ရင္ အလဟႆေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက အၿမစ္တြယ္ခဲ့တဲ့ 'ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္'ဆုိတဲ့ စိတ္ကေတာ့ ခုလို သံဃာေတာ္တစ္ပါး ၿဖစ္လာတဲ့အခါမွာလည္း လိုက္ၿပီး အက်ိဳးၿပဳေနတုန္းပါပဲ၊၊
ၿခေသၤ့ေတြဟာ သားေကာင္ကုိ လိုက္တဲ့အခါ ၾကီးတဲ့အေကာင္ၿဖစ္ေစ၊ ငယ္တဲ့အေကာင္ၿဖစ္ေစ တူညီတဲ့လံု႕လ၀ီရိယကို စိုက္ထုတ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္၀ါသနာမပါတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနရတဲ့ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔လည္း ဟုိအၿပစ္တင္၊ ဒီအၿပစ္တင္ လုပ္မေနပါနဲ႕။ ၀ါသနာပါတဲ့အလုပ္ကိုၿဖစ္ေစ၊ မပါတဲ့အလုပ္ကိုၿဖစ္ေစ၊ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုတဲ့ ၿခေသၤ့စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး ထားလိုက္ပါ။ တူညီတဲ့ အက်ိဳးရလဒ္တစ္ခု ၿပန္ရပါလိမ့္မယ္။
ဒီလိုေၿပာလိုက္လို႔ ၀ါသနာကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ရမွာလား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဆးေက်ာင္းတက္၊ ဆရာ၀န္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ စာေရးဆရာၿဖစ္ခ်င္တယ္ ဆုိတဲ့ အိပ္မက္ကုိ ဆရာဟာ ဘယ္တုန္းကမွ မစြန္႕လႊတ္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ခုပဲ၊ အခ်ိန္ေလးေနာက္ဆုတ္လိုက္တာပါပဲ။
အဲဒီအခိ်န္က မေရရာခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာၿဖစ္ေရး ဆုိတာထက္ ပိုေသခ်ာတဲ့ ဆရာ၀န္ဘ၀ကို အရင္ေလွ်ာက္လွမ္းတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ အဲဒီဘ၀အေပၚ အေၿခခံတဲ့၀တၳဳေတြေရးတယ္။ အဲဒီကေနတစ္ဆင့္ ခုလိုႏုိင္ငံေက်ာ္စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ၿဖစ္လာခဲ့တယ္။
ဆရာကေၿပာပါတယ္၊ Plan B ဆုိတာ လက္ေၿမွာက္အရံႈးေပးလုိက္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီလမ္းက ပိတ္ေနလို႔ တၿခားတစ္ဖက္က ပတ္သြားလိုက္တာပါ တဲ့။ အခ်ိန္ေတာ့ ၾကာေကာင္းၾကာမယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္မွာပါပဲ တဲ့။
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆုိတာ စာေမးပြဲတစ္ခုဆုိရင္ အဲဒီစာေမးပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ကုိယ့္ကုိေပးလာတဲ့ပုစာၦကုိပဲ ေၿဖဆုိၾကရပါတယ္။ သူမ်ားေမးခြန္း သြားေၿဖခ်င္လို႔ မရပါဘူး။ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ တခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္ မိဘပံ့ပုိးမႈဆုိတာ အဆင္သင့္ၿဖစ္ေနေပမယ့္ ကုိယ္ကေတာ့ မိဘကုိ ၿပန္ေထာက္ပံ့ေနရတာမ်ိဳးေတြ ရွိႏုိင္တယ္။ ဒါကို သူမ်ားလို မၿဖစ္ရေကာင္းလားဆုိၿပီး ညည္းတြားေနလို႔ မရပါဘူး။ ဘာမွလည္း ထူးလာမွာ မဟုတ္ဘူး။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ လက္ေတြ႕က်တာကို ကုိယ့္ဆႏၵထက္ ဦးစားေပးရတာမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအတြက္ စိတ္ဓါတ္မက်ပါနဲ႕။ ကုိယ့္အိပ္မက္ကုိလည္း မစြန္႕လႊတ္လိုက္ပါနဲ႕။ လတ္တေလာမွာ ဒီလမ္းက ဘယ္လိုမွေလွ်ာက္မရတာမို႔ တၿခားတစ္လမ္းက ပတ္သြားရတာသာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားမယ္ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႕သာ ၾကိဳးစားရင္ တကယ္ၿဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္၀ါသနာကို မသိေသးတဲ့သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္၊ သိရက္နဲ႔ လက္ေတြ႔မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့အလုပ္မွာ အေကာင္းဆံုးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ပါ။
အဲဒီၿခေသၤ့စိတ္ဓါတ္က ကုိယ့္အိပ္မက္ေတြဆီ သြားမယ့္ ဒုတိယလမ္း Plan-B ကို ပိုၿပီး အဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႕ေစပါလိမ့္မယ္။
ေရးသားသူ - ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ
၂၂.၂.၂၀၁၇
Comments
Post a Comment